Czy operacyjne leczenie stulejki i obrzezanie to jest to samo?

Stulejka (łac. phismosis) jest jedną z najczęściej występujących patologii w budowie męskiego prącia. Schorzenie polega na zwężeniu napletka, które uniemożliwia (stulejka całkowita) bądź w znacznym stopniu utrudnia (stulejka częściowa) odprowadzanie napletka z żołędzi w stanie wzwodu oraz/lub spoczynku penisa. Stulejką nazywamy również stan, w którym ściągnięcie napletka wprawdzie jest możliwe, ale podczas erekcji wywołuje nieprzyjemne odczucia, takie jak ból czy ucisk.

Rozróżniamy stulejkę wrodzoną oraz nabytą. Jeszcze do niedawna stulejkę uważano wyłącznie za wadę wrodzoną, jednak to nieprawda, gdyż w rzeczywistości większość stulejek jest nabyta. U ponad 96% noworodków płci męskiej odprowadzenie napletka do rowka zażołędnego jest możliwe, lecz nie jest to stan patologiczny – w takim przypadku nie możemy mówić o stulejce, gdyż sklejenie napletka z żołędzią za pomocą mastki u niemowląt oraz małych dzieci do 2-3 lat jest stanem fizjologicznym. Głównymi przyczynami stulejki są nieprawidłowa pielęgnacja niemowląt, brak odpowiedniej higieny intymnej oraz stany zapalne cewki moczowej, żołędzi oraz napletka.

Metody leczenia stulejki

Specjaliści przyznają, iż stwierdzenie stulejki jest zawsze wskazaniem do podjęcia leczenia chirurgicznego. W przeważającej większości przypadków wykonuje się plastykę napletka. Obrzezanie (łac. circumcisio) jest bardziej inwazyjną metodą, którą stosuje się w zaawansowanych przypadkach schorzenia, a także kiedy problem powróci mimo przeprowadzonego w przeszłości zabiegu chirurgicznego. Operacji stulejki nie powinno się przypisywać więc obrzezaniu, gdyż jest ono tylko jedną z dostępnych metod leczenia, tak jak i same obrzezanie nie może być utożsamiane wyłącznie z zabiegiem usunięcia stulejki. Można śmiało zaryzykować stwierdzenie, iż obrzezanie jest nie tylko zabiegiem medycznym, ale także zjawiskiem kulturowym i religijnym. W większości państw Afryki oraz w krajach muzułmańskich odsetek obrzezanych mężczyzn wynosi ponad 80%. Zazwyczaj obrzezanie ma miejsce niedługo po urodzeniu bądź funkcjonuje jako akt rozpoczęcia dorosłego życia. Obrzezanie wykonuje się również w ramach profilaktyki – zabieg znacznie ułatwia higienę intymną i zapobiega wielu chorobom, w tym właśnie stulejki.

Plastyka napletka jest zabiegiem, który można wykonać zarówno w warunkach ambulatoryjnych, jak i szpitalnych. Zabieg polega na plastycznym poszerzeniu ujścia napletka przy jednoczesnym zachowaniu pełnej funkcjonalności penisa. Chirurg wykonuje niewielkie cięcia wzdłuż osi prącia, a następnie zszywa je w sposób poprzeczny. Po zastosowaniu tej metody leczenia napletek przykrywa żołądź w całości, a wygląd penisa niczym nie różni się od wyglądu zdrowego, nigdy nieoperowanego męskiego prącia. W większości przypadków wykonanie plastyki napletka w zupełności wystarczy, aby rozwiązać problem, jednak czasem okazuje się, iż powstałe w wyniku zabiegu blizny powodują ponowne zwężenie napletka i niemożność jego odprowadzenia. Właśnie w takich sytuacjach oraz w leczeniu szczególnie ciężkich przypadków stulejki wykonuje się obrzezanie.

Istotą obrzezania jest wycięcie pierścienia zwężającego wraz z częścią lub całością napletka. W wyniku amputacji napletka żołądź jest całkowicie bądź częściowo odsłonięta, zarówno podczas wzwodu, jak i w czasie spoczynku penisa. Z czasem wrażliwa skóra żołędzi nabiera odporności na bodźce zewnętrzne, a sam zabieg obrzezania nie wpływa znacząco na jakość życia seksualnego.

Więcej dowiesz się na stronie: https://www.tourmedica.pl/zabiegi/obrzezanie/